مسیر درخشان بهرام افشاری در «پایتخت»

مجموعه‌ تلویزیونی «پایتخت» در بیش از یک دهه‌ پخش خود، چهره‌های تازه‌ای را به مخاطبان معرفی کرده و بسیاری از بازیگرانش را به ستاره‌های ماندگار سینما و تلویزیون تبدیل کرده است. در میان آن‌ها، بدون تردید بهرام افشاری جایگاه ویژه‌ای دارد؛ بازیگری که با دو نقش متفاوت و در دو مقطع زمانی جداگانه، توانست هم استعدادش را به نمایش بگذارد و هم مخاطبان را غافلگیر کند.

از نقشی کوتاه تا شخصیت ماندگار

اولین حضور افشاری در مجموعه‌ «پایتخت» به فصل دوم این سریال بازمی‌گردد. او در آن فصل نقش شیرافکن فریبا را بازی کرد؛ برادرِ بهبود و عموی بهتاش و بهروز. هرچند نقش او کوتاه بود، اما از همان حضور کوتاه می‌شد انرژی و استعداد کمدی‌اش را دید. افشاری توانست با لحن و زبان بدن خاصش، شخصیتی بسازد که در میان سیل کاراکترهای پررنگ «پایتخت»، به‌خوبی دیده شد.

اما نقطه‌ی عطف کار او، بازگشتش در فصل پنجم بود؛ این بار در قالب شخصیتی تازه و کاملاً متفاوت به نام بهتاش فریبا — پسر بهبود و فهیمه. بهتاش از همان قسمت‌های نخست، با رفتارهای اغراق‌آمیز، ادبیات خاص و اعتمادبه‌نفس بی‌حدش، به یکی از چهره‌های محبوب و پرطرفدار سریال تبدیل شد.

بهتاش فریبا؛ جوانی با رؤیای بزرگ

بهتاش فریبا را می‌توان تصویری از نسل جوان امروزی دانست؛ نسلی پرانرژی، پرمدعا، اما در عین حال جست‌وجوگر و گاه گم‌گشته. او در سریال دروازه‌بان چهارم تیم فوتبال نساجی مازندران است و آرزو دارد روزی ستاره‌ بزرگ فوتبال شود. علاقه‌اش به شهرت، شیطنت‌های همیشگی و زبان تندش در مقابل دایی‌اش نقی معمولی (محسن تنابنده) باعث شده تا همیشه صحنه‌های پرهیجان و گفت‌وگوهای طنزآمیز میان این دو شکل بگیرد.

بهتاش اگرچه در ظاهر لجباز و خودخواه به نظر می‌رسد، اما در عمق شخصیتش مهربانی و خلوص کودکانه‌ای موج می‌زند. او همان‌قدر که عاشق فوتبال است، خانواده‌اش را نیز دوست دارد و در بزنگاه‌های مهم، پشت آن‌ها می‌ایستد. همین دوگانگی باعث شده مخاطب با او هم بخندد و هم گاهی دلش برایش بسوزد.

بهتاش در فصل هفتم؛ تجربه‌ای عجیب و متفاوت

در فصل هفتم «پایتخت»، نویسندگان برای بهتاش تجربه‌ای عجیب رقم زدند: مراقبت از یک میمون بیمار آزمایشگاهی، باعث شد او به بیماری ناشناخته‌ای مبتلا شود و ظاهر و حرکاتش به میمون‌ها شباهت پیدا کند. این ایده جسورانه، فرصت تازه‌ای بود تا افشاری توانایی فیزیکی و بیانی خود را در قالب طنزی متفاوت به نمایش بگذارد. بازی او در این بخش، از کنترل بدن تا تقلید رفتارهای حیوانی، به قدری دقیق و حساب‌شده بود که بار دیگر مورد تحسین مخاطبان قرار گرفت.

هنرمندی در مسیر تکامل

بهرام افشاری در طول سال‌های بازیگری‌اش، از تئاتر تا سینما و تلویزیون، همواره نشان داده که برای خلق هر نقش، مطالعه و تلاش می‌کند. او در «پایتخت» نیز با شخصیت بهتاش، توانست امضاء مخصوص خودش را ثبت کند؛ امضایی که ترکیبی است از فیزیک منحصربه‌فرد، طنز موقعیت و حس صمیمیتی که با مردم برقرار می‌کند.

بیشتر بخوانید:

عشق گمشده؛ بحران هویت در آینه‌ نسل‌ها

بازخوانی یک اثر کلاسیک تلویزیونی

نگاهی به «زیر آسمان شهر»؛ آپارتمانی که لبخند ساخت

/ س م